مقایسه انعقاد شیمیایی و انعقاد الکتریکی

اصول انعقاد الکتریکی همانند انعقاد شیمیایی است، تفاوت بین این دو روش در اضافه کردن منعقدکننده است. در روش انعقاد الکتریکی، منعقدکننده به صورت الکتریکی تولید می شود و پساب در یک سل الکتروشیمیایی تصفیه می شود. زمانی که سیستم در تماس با یک منبع برق خارجی قرار می گیرد، آندهای قربانی به دلیل اکسیداسیون در محلول خورده می شوند و باعث آزادسازی کاتیون های منعقدکننده در سل می شوند. در صورتیکه بین الکترودها یک اختلاف پتانسیل ایجاد شود، آندها می توانند باعث آزادسازی منعقدکننده ها شوند.

در انعقاد الکتریکی، منعقدکننده از اکسایش الکترولیتی یک آند قربانی، بطور معمول از جنس آلومینیوم یا آهن، که منجر به انحلال الکترودی کاتیون های فلزی همانند انعقاد شیمیایی می شود، بدست می آید. هم در انعقاد شیمیایی و هم در انعقاد الکتریکی، این کاتیون ها منجر به باردار شدن ذرات موجود معلق می شود.

فرآیند انعقاد الکتریکی 

• مهاجرت به سمت الکترود با بار مخالف و تراکم بعلت خنثی سازی بار
• تشکیل رسوب با آلاینده توسط کاتیون یا یون هیدروکسیل
• برهم کنش کاتیون فلزی با یون هیدروکسیل برای تشکیل هیدروکسید، که دارای خواص جذب بالا هستند و با آلاینده ها پیوند ایجاد می کنند.
• تشکیل هیدروکسیدهای با ساختار مشبک مانند بزرگ که از طریق آب جاروب می شوند.
• اکسایش آلاینده ها به گونه های با سمیت کمتر
• حذف توسط شناورسازی یا ته نشینی و چسبندگی به حباب ها

برای اطلاعات بیشتر به سایت مهندسین پالود صنعت مراجعه کنید.